“หยุดเลยนะ!”ผมพยายามรวบรวมสติจนพูดออกมาได้แต่มันคงไม่ได้ผลเพราะแค่ปลายนิ้วเรียวสะกิดที่ยอดอกวนไล่อยู่แถวนั้นมันทำให้ผมไม่อยากจะเปล่งเสียงอะไรออกมาเลย
“อ้าวทำไมเงียบไปล่ะ”พี่กันย์พอรู้ว่าผมไม่อยากจะส่งเสียงน่ารังเกียจนั่นแต่ก็ยังจะแกล้งผม
รู้สึกเหมือนฟันที่ขบบนหัวไหล่ผ่านเสื้อผ้าบางๆของผมมือร้อนเปลี่ยนที่ย้ายมาที่ขอบกางเกงผมแทน
“พี่กันย์
อย่า”เสียงผมมันน่าเกียจชะมัด เขาไม่ได้ล่วงเข้าไปในกางเกงแต่ถอดมันออกมาเลยแล้วโยนไว้ที่ใต้เตียงแทน
ผมอายที่จะมองของตัวอยู่ในมือของพี่ชายเลยเบนสายตาหันไปทางอื่น
รู้สึกเหมือนปลายนิ้วจะวนอยู่ที่ส่วนปลายแล้วก็รูดรั้งมันอย่างช้าๆผมแทบขาดใจ
“อึก
อื้อ”เสียงลอดออกมาจากฟันที่ขบกันแน่น พี่กันย์ยังคงบรรเลงไม่หยุด มืออีกข้างที่ยังว่างก็ย้ายมาจับคอผมให้หันหน้ามาประกบปากกัน
ยิ่งทำอย่างนี้ผมยิ่งเก็บไว้ไม่อยู่เสียงครางในลำคอผมดังออกมาเบาๆ
“อืม”เสียงครางอย่างมีความสุขของคนคุมเกมมันทำให้ผมโกรธที่ไม่สนคำห้ามของผมเลย
“กึก”เสียงฟันของผมกัดริมฝีปากล่างของพี่ผมเองครับ
หึ!ก็ผมทำได้แค่นี้แหละ
พอช้อนสายตาขึ้นไปมองกลับได้รับสายตาชอบใจกลับมาซะงั้น
“อ่ะ
อื้อ”ผมเผลอครางออกมาพอมือของคนคุมเกมส์ไปกระตุ้นจุดอ่อนไหวเข้า
“...”พี่กันย์เงียบไม่พูดอะไรแต่ผมก็รู้ว่าพี่เขากำลังพอใจอยู่
มือหนาเริ่มเพิ่มความเร็วขึ้นจนผมใจสั่น ผมพยายามจะไม่ครางออกมาแต่ก็ทำไม่ได้เสียงครางระงมดังออกมาจากปากและลำคอของผมจน
พี่กันย์ดูท่าเหมือนว่าผมใกล้จะเสร็จ ก็หยุดอยู่แค่นั้น
คนคนนี้ต้องการจะให้ผมร้องขอน่ะสิถ้าผมคิดจะทำด้วยตัวเองมันก็ไม่ทางเป็นไปได้อยู่แล้ว
มันทำให้ผมหงุดหงิดและอยากจะเสร็จๆไปซักที
“พี่กันย์
จะทำก็ทำให้มันเสร็จสิ อ่ะ”ผมที่พูดด้วยน้ำเสียงหงุดหงิดแต่ก็ตั้งตัวไม่ทันเมื่อมือเรียวเริ่มรูดรั้งในจังหวะที่เนิบนาบผมเงยหน้าเอาหัวพาดบ่ากว้างไว้รู้สึกเหมือนเหงื่อไหลออกมาที่ขมับ
จังหวะมันเนิบนาบจนทำให้ผมใจแทบขาดจะไปถึงฝั่งก็ไม่ถึงสักที
“พี่กันย์
ผมขอเถอะ”ผมพูดด้วยน้ำเสียงอ้อนๆเพราะอยากให้มันจบไปซักทีไม่นานพี่ผมก็เพิ่มความเร็วขึ้นเรื่อยๆจน
ผมสมหวังสักที
“อ่า”ผมครางระบายออกมาก่อนจะซบหน้าลงนี้คอขาวๆของคนข้างหลัง
พี่กันย์จับผมลงไปนอนบนเตียงแล้วตัวเองก็คร่อมผมอยู่
ผมมองใบหน้าคมคายด้านบนที่กระหายในตัวผม
สภาพผมตอนนี้มันคงสู้อะไรเขาไม่ได้แล้ว
ผมหลับตารับสัมผัสจากปลายลิ้นร้อนที่ไล่เลียตัวตนของผมแทนการใช้มือเมื่อครู่
นี่อาจจะเป็นรอบที่สองของผมแต่เป็นรอบแรกของเขา...
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น