Chapter 12_nc

ผมรู้สึกว่าตัวเองเปลือยเปล่าเมื่อเขาถอดกางเกงผมออกพร้อมกับกางเกงชั้นใน เขาเคลื่อนตัวไปสนใจกับตัวตนของผมหน้าผมร้อนด้วยความเขินอายพยายามจะขยับตัวหนีแต่ก็ถูกมือใหญ่จับเอวเอาไว้

“ไม่ต้องกลัวนะ”แค่ฟังผมก็กลืนน้ำลายแทบไม่ลงแล้ว

มือหนาจับที่ตัวตนของผมและสิ่งที่ผมไม่คิดว่าคนอย่างเขาจะทำให้ผม ริมฝีปากเขาขบเข้าที่ส่วนปลายเบาๆมันทำให้ผมรู้สึกหวิวๆผมทนดูไม่ได้จึงนอนลงไปที่เตียงปล่อยให้ร่างสูงจัดการปรนเปรอให้

“อื้อ อ่า”เสียงครางของผมดังออกมาเป็นระยะ มันรู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูกเมื่อส่วนนั้นถูกปลายลิ้นสัมผัส ไม่นานผมก็รู้สึกอุ่นๆเมื่อเขาอมมันเข้าไปทั้งอัน

“อ้ะ”ผมร้องออกมาเหมือนจังหวะมันเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ

พี่กันย์หยุดการกระทำทั้งหมดก่อนจะมองมาที่ผม เขาโน้มลงมาขบเข้าที่ซอกคอขาวหลังจากนั้นผมก็รู้สึกเจ็บ

“อึก!”ผมสะอึก พี่กันย์เอามืออีกข้างที่ยังว่างมาเสยผมที่มันปรกหน้าผม ขณะที่จังหวะตรงนั้นมันดำเนินไปอย่างเนิบนาบ

“อย่าเกร็งสิ”เขาพูดปลอบผมพร้อมกับพรมจูบไปทั่ว จังหวะของเขามันเร็วขึ้น

“อื้อ”ผมครางเสียงหลงออกมาเมื่อมันไปโดนส่วนที่ทำให้รู้สึกดี พี่กันย์พอรู้ว่าเป็นตรงไหนก็ย่ำอยู่ตรงนั้นอย่างกับจะแกล้งผม

“อ่า อ้า”ผมครางออกมาอย่างลืมตัวเมื่อมันรู้สึกดีมากๆ

“พี่กันย์”ผมเรียกชื่อเขา

“หืมพร้อมแล้วหรอ”เขาถามสายตาอบอุ่นนั้นมันทำให้ท้องไส้มวนไปหมด

“อื้อ”ผมครางตอบรับเมื่อเขากระตุ้นมันพอดี

ร่างสูงดึงมือออกก่อนจะถอดกางเกงออกเขาค่อยๆใส่ตัวตนของเขาเข้าไปมันเจ็บมากทั้งที่ผมกางขาออกจะกว้าง

“อื้อ”ผมครางออกมาด้วยความเจ็บปวดส่วนพี่กันย์กันโน้มกายลงมากดจูบที่ริมฝีปากผม มันคลายความเจ็บไปบ้างแต่มันก็ยังเจ็บอยู่ดี กายของเขาค่อยๆขยับเข้าออกช้าๆไม่นานมันก็เร็วขึ้น เสียงกระทบกายของเราดังก้องไปทั่วห้องจนผมไม่รับรู้อะไรทั้งนั้นนอกจาก ครางออกมา แยกไม่ออกเลยว่าเป็นเสียงของใคร สักพักผมก็ถึงฝั่งร่างสูงก็ตามมาติดๆ เขาทับกายลงมาที่ผม เสียงหอบเหนื่อยของเรามันดังอยู่ข้างหู เขาหอมแก้มผมทีนึงก่อนจะเคลื่อนตัวไปนอนข้างๆแทน ผมขยับกายเข้าไปกอดร่างสูงเอาไว้มือเขากดให้หัวผมหนุนอยู่อกกว้าง